Muristek
En şanssız futbolculardan bir tanesiydi Süleyman Koç. Tam Gaziantepspor forması giyecekken, ayağını kırmıştı ve hayali olan formadan biranda uzaklaşmıştı. Ama o yılmadı ve Gaziantepspor’da oynamasa da futbol tarihinin sayfalarına adını altın harflerle yazdırdı.
Süleyman Koç kimdir?
Süleyman Koç 1953 yılında Gaziantep’te doğdu. 1970 yılında Karşıyaka Gençlikspor’da futbola başladı. 2 yıl oynadıktan sonra Almanya’ya gitti ve orada Kültürspor ile Bozkurtspor amatör takımlarında forma giydi. 1974 yılında tekrar Karşıyaka Gençlikspor’a döndü. Bir yıl oynadıktan sonra Atletik Mekikspor’a geçti. 1978 yılına kadar oynadıktan sonra askere gitti. Erzincan Karagücü’nde iki yıl oynadı. Askerden döndükten sonra tekrar Mekikspor forması giyen Koç, 1995 yılında futbola veda etti.
ÇOK ŞANSSIZ BİR FUTBOLCUYDU
Süleyman Koç da Gaziantep’in yetiştirdiği yıldızlardan birisi. Başarılarla dolu futbol hayatında yaşadığı büyük bir şanssızlık nedeniyle hep hayalini kurduğu Gaziantepspor formasını da giyemedi. Futbolcu olarak gittiği Almanya’dan döndüğünde Gaziantepspor ile anlaşmıştı.
İçinde büyük bir sevda olan kırmızı siyahlı formayı giyecekken, ayağı kırıldı Süleyman Koç’un. O yıl Nizip Ülfetspor ile oynanan karşılaşmada ayağı kırıldı. Tam bir yıl tedavi gördü. Süleyman Koç için ayağının kırılması bir yıkım oldu.
AİLESİ SAMSUNSPOR’A GÖNDERMEDİ
Süleyman Koç da tüm eski futbolcular gibi hep aile engeli ile karşılaştı. Samsunspor ile birinci ligde oynama şansını dahi ailesi nedeniyle kaybetti. Almanya dönüşü Gaziantepspor’dan önce Samsunspor ile anlaşmıştı.
Ancak ailenin tek çocuğuydu ve ailesi göndermek istemiyordu. Nitekim ailesine daha fazla karşı gelemedi ve Samsunspor’un teklifini elinin tersiyle itti. Eğer aile engeli ile karşılaşmasa şu anda belkide Türkiye’de isim yapmış önemli futbolculardan olacaktı Süleyman Koç.
AĞLAMA GECESİ
Ayağının kırılması ile Gaziantepspor’da oynama şansını kaçıran Süleyman Koç, tedavi olduktan sonra Atletik Mekikspor’a gitti. O yıl gruplarda finale kalmışlardı ve Nizip Ülfetspor ile oynuyorlardı.
Nizip’te rakiplerini 1-0 yenmişlerdi ve kendi sahalarında oynayacakları ikinci maç için büyük avantaj elde etmişlerdi. Herkes Atletik Mekikspor’u şampiyon olarak ilan etmişti bile. Hatta Tek Kulüp Düğün Salonu tutulmuş ve eğlence dahi hazırlanmıştı.
Ancak büyük bir sürprize imza attılar ve rakiplerine 2-1 yenildiler. Adeta yıkılmışlardı. Gece de eğlence vardı. Şampiyonluğu kaçırmalarına rağmen Tek Kulüp’e gittiler. Gülerek yiyip içecekleri yerde ağladılar. Süleyman Koç o anı hayatı boyunca unutamamıştı ve sohbetimizde anlatmadan geçemedi.
FUTBOL AŞKI ACIYI HİSSETTİRMEZDİ
O yıllarda tüm futbolcuların en büyük sorunu malzeme yetersizliği ve kötü sahalardı. Süleyman Koç da çok cefalar çekmişti futbol uğruna. Ancak içindeki futbol aşkı o kadar büyüktü ki, gözüne gelmezdi hiç bir şey. O dönemlerde Kör Celal vardı.
Sporcuların ayakkabılarını hep o dikerdi. Süleyman Koç da o ayakkabılardan giyerdi. Ayakkabı ile ilgili anısını anlatmadan da geçmedi Süleyman Koç: “Oynadığımız her maç sonrası ayaklarımız kanlar içinde kalırdı. Yine bir maçtaydık. Çok iddialı bir karşılaşmaydı.
Kendimizi çok kaptırmıştık. Neyse maç bitti ve soyunma odalarına gittik. Ayakkabımı çıkardığımda gözlerime inanamadım. Ayakkabının çivisi çıkmış ve ayağıma saplanmıştı. Her taraf kan revan içindeydi. Ancak içimdeki futbol aşkı ve maç sonrası yaptığımız kritik o acıyı aklıma bile getirmemişti. Akşam eve gittiğimde gerçek acıyı çektim.”
TRENLERİN YIKANDIĞI BORULARLA YIKANIRLARDI
Geçmiş yıllarda ne soyunabilecek doğru dürüst bir oda, ne de yıkanabilecek bir yer vardı. Futbolcular ya kazanla ısıttıkları sularla yıkanır, ya da tren yoluna giderlerdi. Orada trenlerin yıkandığı borular vardı. Girerlerdi o boruların altına ve buz gibi suyla yıkanırlardı. Bir de galip geldiler mi, orada yıkanırken keyiflerine diyecek yoktu.