Muristek
Ülkemizde demokrasi tarihi başladığından bu yana, siyasette etkin söz sahibi olan insanlar, siyasi görüşlerine ve şahsi karakterlerine göre toplumun problemlerini çözme ve sıkıntılarına çare arama hususunda bir karakter, bir bakış açısı sergilerler. Her ne kadar da, kanunlar olsa da kendilerine göre yorumlama ve inisiyatif kullanmadaki haksızlıklarının örneklerini yaşadığımız hayat içinde defalarca gördük. Konumumuz ve misyonumuz gereği, engelli toplumunun yaşadığı olumsuz tablolardan örnekler arz ettiğimizde yukarıda anlatmaya çalıştığımız hususlar da daha iyi anlaşılacaktır. 1994’te yapılan mahalli seçimlerde, Milli Görüş zihniyeti yani o zamanki Refah Partisi, Türkiye’nin hemen hemen her yerinde olduğu gibi Erzurum’da da iktidar olmuştu. Biz de o zaman Engelliler Derneği Başkanı ve aynı zamanda Belediye Meclis Üyesi olduk. İşte o zamanlar dilenciliği reddeden, kendi ayakları üzerinde durmayı, onurlu bir hayatı kendisine şiar edinen birçok engelli kardeşimiz işportacılık yapıyorlardı. Erzurum’un eksi yirmi derece soğuğunda köşe başlarında tezgâh açarak, ya bir limon ya da oyuncak ve benzeri şeyler satıyorlardı. Soğuktan elleri şişen bu zavallı ve o kadar da onurlu bu insanlar, arada bir ısınmak maksadıyla yakında bulunan bir kahveye girer bir çay içer sonra da tekrar tezgâhının başına dönerdi. Bu hâl bizi çok üzüyordu, bunlar için iş arıyorduk ama maalesef imkân yoktu. Bunları soğuktan koruyacak, daha fazla para kazandıracak bir proje aklımıza geldi. Bu da özürlüler çarşısı idi. O zamanda Erzurum’da dört tane alt belediye var idi. Bu konuyu kendilerine açınca ben yapayım ben yapayım diyerek büyük bir heves ve heyecanla konuyu benimsedi ve önemsediler. Biz de Erzurum’un en merkezi ilçesi olan Yakutiye İlçe Belediyesi’nin yapmasını istedik. Görkemli bir törenle de temel atıldı, daha sonra yapımı tamamlandı. Açılışının yapılacağı zamanda mahalli seçimler araya girdi. Yapılan seçimler neticesinde maalesef iktidar değişti. Yakutiye Belediye Başkanlığı’nı MHP’li aday kazandı. Israrlarımıza rağmen Özürlüler Çarşısı’nın açılışını yapmadı. Yapmadığı gibi bir de inkâr etti. Bu bina şimdi halen ek hizmet binası olarak kullanılmaktadır. Bu kişinin akıbeti ise siyasi sahneden silinip gitmesi oldu. İşte durum engellilere bakış açısındaki zihniyet farkının bariz bir örneğidir. Şimdilerde de bu zihniyeti taşıyan insanların engellilere hayat hakkı tanımadıklarını üzülerek takip ediyoruz. Bugünlerde Ankara’da engelli işportacılara yapılan muamele (tezgâhlarına el koyma, ceza uygulama) kabul edilebilir gibi değil. Ya bunlara iş vereceksiniz, ya da ticaret yapmalarına köstek olmayacak, aksine imkân sağlayacaksınız. Engelliler sadaka mukabilinde verilen sosyal yardımlara muhtaç olmak istemiyor. Artık toplumun diğer kesimleri gibi engelliler de uyandı. Boş vaatler, yaldızlı sözler, gönül okşamalar, cek-cakla biten cümlelere ve bu kandırmacılara inanmıyor. Gerçekçi, akılcı ve samimi bir duruş sergileyen, geçmişte yarım bir iktidarla ve bir yıl gibi kısa bir zamanda millet için, vatan için yaptıklarıyla toplumun gönlünde taht kuran Milli Görüş zihniyetinin temsilcilerini istiyor. Yoksulluğun kıskacında kalan, işsizlikten biçare olan, borç batağına düşen KHK ile haksızlığa uğrayanların derdine çare olacak bir iktidar aranıyor. Bu da ancak Milli Görüş kadroları ile olur. Vesselam...
Çok Okunanlar