Muristek
Het akkoord dat de Europese Unie zopas heeft gesloten om de stroom Russische olie richting EU zo goed als volledig in te dammen, heeft zijn effect op de prijzen van de ruwe olie niet gemist. Zowel de noteringen van de Europese oliesoort Brent als de Amerikaanse WTI gingen meteen omhoog. De Brent sprong meteen weer over de 123 dollar per vat, de WTI ging ook die kant uit. Het ziet er dus naar uit dat we nog een hele tijd zullen worstelen met hoge inflatiecijfers. Want het zijn vooral de stijgende energieprijzen die de levensduurte de hoogte injagen. Zelfs als de oorlog in Oekraïne morgen wordt beëindigd, zal de Europese boycot van Russische olie niet meteen worden opgeheven. En samen met de stijgende levensduurte zullen in ons land ook automatisch de lonen, pensioenen en uitkeringen worden verhoogd, om ervoor te zorgen dat u en ik niet (te veel) aan koopkracht inboeten. En maar goed ook, hoor ik u denken. Zeker waar. En toch zit er een pervers kantje aan die automatische loonindexering. En dan heb ik het niet over het feit dat onze bedrijven nu in ijltempo hun loonkosten zien stijgen. Straks zullen de lonen voor de vierde keer in amper één jaar tijd worden geïndexeerd. Dat is zeker een probleem voor vele bedrijven. Zij zien daarmee hun concurrentiehandicap tegenover bedrijven in de buurlanden (minstens tijdelijk) toenemen. Tot dat de bedrijven in de buurlanden tijdens de loononderhandelingen met hun vakbonden ook de lonen moeten optrekken, zullen ze op concurrentieel vlak in het voordeel zijn, vergeleken met de Belgische bedrijven. De sluipende perversie van de automatische loonindexering zit ‘m echter in het feit dat die de loonongelijkheid in ons land nog vergroot. Het was gewezen vicepremier en huidig vicegouverneur Steven Vanackere van de Nationale Bank die onlangs - ten persoonlijke titel - de vinger op die wonde legde: de indexering (met 2 procent) van een loon van 1.000 euro levert 20 euro extra inkomen op; de indexering van een loon van 5.000 euro betekent 100 euro extra. De lage en hoge lonen drijven door de indexering dus verder uit elkaar. Vanackere stelde daarom voor om “tenminste eens na te denken” over het niet of niet helemaal indexeren van de hoogste lonen in ons land, bijvoorbeeld de tien procent hoogste lonen. Iets wat andere experten en zelfs werkgeversorganisaties ook al hebben geopperd. Een groeiende loonongelijkheid zorgt immers - denk maar aan de gele hesjes - voor groeiende onrust. En zo wordt de oude slogan ‘centen in plaats van procenten’ mogelijk weer brandend actueel.