Muristek
انسان موجودی پیچیده و تو درتوست. دونفر نیستند که در شکل و در رفتار و فکر دقیقا یکی باشند. تمایز و شناخت آنان نیز بهمین اختلافات است که نیکوست. خصوصیات ما در عین وجه تمایز ما موجب اثراتی در جذب و دفع دیگران است. اما ارتباط مستقیم درتبلور اندیشه و رفتار در دنیای حاضر بواسطه ابزار ارتباطی نو میان انسان ها کم رنگ شده است. این پدیده های ارتباطی نو اگر به پیچیدگی بشر نباشند کمتر از آن هم نیست. سینما یکی از همین وسایل انتقال پیام واندیشه ها به مخاطب عام و یا خاص است. شهید عزیز مرتضی آوینی روشی عجیب و منحصر بفرد در استفاده از این صنعت داشت. سینما را کاملا می فهید واشراف داشت. تمام ابزار و اسباب فنی و توانایی بکارگیری هنر و تکنولوژی را داشت. ولی یک اما در کارهایش بود. این اما در عدم بکار گیری و استفاده از این دریای امکانات بود. لنز و دوربین در کارهای مرتضی از یک ناظر ثابت بود انگاری این همه رینگ و درجه و دکمه و کادر وجود ندارد. موسیقی و صدا – تکنیک وهنر مونتاژ و همه آنچه در سینما بعنوان برتری هنر هفتم به هنرهای متاخر شناخته می شود در نزد مرتضی محبوب نبود و این استمرار و اصرار وی بر این رویه بعضی از اهل هنر و حتی نزدیکان وی را دچار این شبهه کرد که آوینی علم به این قدرت سینما ندارد و قصد مقابله دارد این حرف و اندیشه درستی نیست و آوینی هیچگام در ستیز با سینمای معمول نبود حرف خود را میزد.
Most Read